Όπως με το αριστερόμετρο ανιχνεύεται η αριστεροσύνη (μην την κλαις), με το καλοψυχόμετρο μετράται:
"[...] η επιτηδευμένη επίδειξη ευαισθησίας, το ποιος θα κλάψει καλύτερα πάνω απ’ τα πτώματα, ποιος θα μας συγκινήσει περισσότερο με τον επιθανάτιο λυρισμό του, ποιος θα φανεί καλύτερος άνθρωπος, μέσα από την εικονικά πληγωμένη του καρδούλα.
Με αφορμή το προσφυγικό η θανατολαγνεία γιγαντώθηκε σε όλα τα μμε, ως ηλεκτρονική πορνογραφία με ανθρωπιστικό προκάλυμμα.
Με το που φτάσαμε στις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, το καλοψυχόμετρο και η αστυνομία του πένθους είχαν ήδη έδαφος πρόσφορο για να βγουν και να μοιράσουν ψηφιακή δικαιοσύνη.
Πόνεσες για κάθε άλλο δράμα; Πόνεσες το ίδιο, λιγότερο ή περισσότερο; Μπορείς να το αποδείξεις; Εν πάση περιπτώσει, δεν έχει σημασία, γιατί η αστυνομία του πένθους στην πραγματικότητα δεν νοιάζεται."
(αντιγραφή από το thecurlysue)
