Υπάρχουν δύο μεγάλες κατηγορίες φλικαρίσματος:
Α. Μέθοδος πλαγιολίσθησης σκοτώστρας[]
Τεχνική προσφιλής στους ραλίστες, στους κανονικούς αλλά και σε κάθε λογής μαλάκα τση ασφάλτου.
Ο οδηγός προκαλεί ντριφτάρισμα προς την αντίθετη μεριά από αυτήν που κινείται, είτε μέσω απότομης χειροφρενιάς, είτε αφήνοντας το γκάζι απότομα με κοφτή ανάποδη τιμονιά. Σαν αποτέλεσμα, το τουτούνι παραδόξως θα στραφεί προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
Αγγλικανιστί: faint drifting.
Μα τι βλέπω; Είδαν κι απόειδαν με το γλίστρημα και οι άλλοι και το χουν ρίξει κι αυτοί στην πλαγιολίσθηση. Κανείς μας δεν προσπαθεί να πάει γρήγορα. Ούτε καν ο "Λουδοβίκος"! Χεχε, φαίνεται πως και οι άλλοι το απολαμβάνουν όσο εγώ. Ο ήχος της μηχανής είναι πολύ δυνατός, αλλά νομίζω πως ακούω τα γέλια τους ως εδώ.. Βουρ στο ανάποδο λοιπόν και στην επόμενη στροφή... φλικάρισμα, τσίμπημα του φρένου με το αριστερό (το μάθαμε τώρα) και δώσε γκάζι να γυρίζει! Αυτό είναι απόλαυση! (εδώ)
Στους αγώνες του WRC, το φλικάρισμα δίνει τη δυνατότητα στον οδηγό να προλάβει την υποστροφή, εκβιάζοντας το αυτοκίνητο να υπερστρέψει πριν τη στροφή. Έτσι, το αυτοκίνητο περνά γρήγορα με φυλαγμένο το εμπρός μέρος και με το πίσω να αναλαμβάνει να χαράξει την τροχιά της στροφής. Στην πλαγιολίσθηση, ο οδηγός που θα φλικάρει το αυτοκίνητο πρέπει να είναι έμπειρος, έτσι ώστε με την ανάλογη κίνηση του τιμονιού και του φρένου να μπορέσει να τοποθετήσει τη μούρη του αυτοκινήτου κάθετα πριν τη στροφή. (εκεί)
Β. Το λάκτισμα φιγούρας Subbuteo με νυχάκιον[]
Αναφερόμεθα εις το επιτραπέζιο και ουχί το υποθαλάσσιο Subbuteo.
Η Πάτρα φλικάρει... Η Αχαϊκή πρωτεύουσα, είχε την Σουμπουτεϊκή τιμητική της! (εδώ)
Το ότι το Subbuteo ήταν κάποτε το νούμερο 1 επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι το γνωρίζαμε… Το ότι οι περισσότεροι από τους σημερινούς 35ρηδες - 45ρηδες έχουν φλικάρει κάποια στιγμή, ήταν δεδομένο… (εκεί)
Εκ του αγγλικανικού flick.
© Vrastaman