Ανήκει σε μια σειρά σκωπτικών λέξεων, όπως τα καραφλοχαίτουλας και καραφλομαλλιάς που περιγράφουν συμπολίτες μας επιδιδόμενους σε εναλλακτικές (μη-)κομμώσεις παρ' όλο που (ή εν προκειμένω, επειδή ακριβώς) αφήνουν φαλάκρα. Στην ειδική περίπτωση της καραφλομοϊκάνας θίγεται το γεγονός ότι η μοϊκάνα μπορεί να χρησιμοποιείται δολίως ως πανκ καραφλάζ, ήτοι καμουφλάζ του γεγονότος ότι ο φέρων είναι φαλακρός.
Βλ. λ.χ. σατιρική είδηση στο Κουλούρι: Εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι αυτό είναι φαλάκρα και όχι μοϊκάνα ο Πάνος Μουζουράκης
Άλλοτε πάλι μπορεί να περιγράφεται απλά χωρίς κακεντρεχή υπαινικτικότητα το στυλ που ένας πάνκης ξυρίζει τελείως τα μαλλιά του γενόμενος τεχνητά φαλακρός αφήνοντας μόνο μια μοϊκάνα. Ή, με σκωπτικότητα, την περίπτωση ενός άνδρα που αφενός έχει μια σημαντική αρχή φαλάκρας και αφετέρου σηκώνει όχι ακριβώς μοϊκάνα, αλλά ένα κεντρικό τσουλούφι στο κέντρο του πάνω μέρους του κρανίου του.
Ο φέρων την καραφλομοϊκάνα λέγεται καραφλομοϊκάνας.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
- Τρία πουλάκια κάθονταν περίμεναν τον Πέτρο.Το 'να τηράει τη μύτη του και τ' άλλο την καραφλομοϊκάνα. Το τρίτο το καλύτερο μοιρολογάει και λέει:-Πολύ ταλέντο πλάκωσε, ταλέντο απ'τα λίγα. Μην ο Κισλόφσκι έρχεται, μην ο Γούντι Άλλεν?-Νουδ' ο Κισλόφσκι έρχεται, νουδ' ο Γούντι Άλλεν.Παπακαλιάτης πλάκωσε με λίγδα στο τσουλούφι. (Εδώ[1]).
- Ασε μας ρε καραφλομοϊκανα Δημαρα,πιο πολλα κομματα εχεις αλλαξει απο κουστουμια. (Ατονιστής στο Τουίτερ).
- Η ζωή είναι γεμάτη διλήμματα, γεμάτη δύσκολες αποφάσεις. Πρέπει να θυσιάσεις πράγματα που θεωρείς σημαντικά για να πετύχεις έναν ανώτερο στόχο. Έτσι και για να πετύχεις δροσερά πιπίνια πρέπει να πας σε λάιβ αυτού του καραφλομοϊκάνα του Πάνου Μουζουράκη και αυτού του χλεχλέ του Μαραβέγια για να σου δώσουν την ευκαιρία να φασώσεις άγρια με το που τραγουδήσουν "Φίλα με ακόμα". Δεν παραπονιέμαι όμως. Ποτέ δεν το ήθελα στο πιάτο. Αν δεν βρέξεις κώλο, δεν θα πιάσεις ψάρια. (έφα "Ελύτης, ο ποιητής του Αιγαίου" =βιραλαίο τρολ υποδυόμενο τον Οδυσσέα Ελύτη).
