Είδος μικροκλέφτη που εμφανίζεται στην κατηγοριοποίηση της αστυνομίας και στο αστυνομικό ρεπορτάζ τη δεκαετία του 1950, και ο οποίος απλώς εξαφανιζόταν στα εστιατόρια χωρίς να πληρώσει τον λογαριασμό.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Αυτοί οι κλέφτες, οι λαίμαργοι, ήταν μπορούμε να πούμε θύματα της κοιλιάς τους. Το καλοκαίρι είχαν μεγάλη δράση, γιατί τους υποβοηθούσαν πολύ τα υπαίθρια κέντρα. Συνήθως πήγαιναν παρέα και κάθονταν σε απόμερα τραπεζάκια. Εκεί παράγγελναν ό,τι τους άρεσε και, αφού καλοτρώγανε, ένας ένας αποχωρούσε. Οι τελευταίοι που απέμεναν διάλεγαν τη στιγμή που το γκαρσόνι δεν ήταν κοντά τους και με αξιοπρέπεια και ύφος εξαφανίζονταν. (Γιάννης Καιροφύλας, Αναμνήσεις ενός Αθηναίου, Καστανιώτης, Αθήνα 2014, σ. 234).