Ρετροσέξουαλ γαμίκουλας, είναι ο πασοκογαμίκος , ο πασοκομπήχτης, ο ακαταμάχητος γαμιάς που έχει ως κύριο όπλο του το θράσος και την τόλμη πασόκου της δεκαετίας του 1980 (Παλιό Πασόκ το Ορθόδοξο), το οποίο τον κάνει ακαταμάχητο σε γυναίκες που έχουν βαρεθεί τα μετροσέξουαλ αγορίτσια που προωθήθηκαν α πουστεριόρι στην εποχή του εκσυγχρονιστικού ΠΑ.ΣΟ.Κ. Προσοχή στις χίπστερ δίκην βίντατζ απομιμήσεις.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Το δεύτερο κομμάτι της τριλογίας που αφορά την Ρίτα Σακελαρίου προσπαθεί να βρει μια ισορροπία ανάμεσα σ’αυτούς τους δύο κινδύνους. Απ’τη μία μας γοητεύει η Ρίτα, ως φορέας του λόγου μιας χειραφετημένης θηλυκότητας που μιλάει για πρώτη φορά στο λαϊκό τραγούδι τόσο ελεύθερα για την επιθυμία της, απ’ την άλλη όλοι αυτοί οι ύμνοι της πασοκοσέξουαλ υποκειμενικότητας που χτίζει ένα δυστοπικό πολιτιστικό περιβάλλον με λεφτά επιδοτήσεων και μαγκιά-κλανιά, μας κάνει να στεκόμαστε το λιγότερο κριτικοί (και συχνά φουλ εχθρικοί). Η Ρίτα, έτσι, καταλήγει να αποτελεί μια μετωνυμία της ανθελληνικής αμφιθυμίας μας: από τη μία ντιβάρα με τερματισμένη camp επιτέλεση, από την άλλη η απόλυτη μούσα της μεταπολιτευτικής σαπίλας. Το πιο απλό κι ανέξοδο θα ήταν αυτές τις μπερδεμένες αντιφατικές στιγμές των βιογραφιών μας να τις διαγράφουμε. Εμείς θεωρούμε πιο ειλικρινές να τις θεωρούμε ανοιχτούς λογαριασμούς που αν δεν μπορούμε κάπως να κλείσουμε τουλάχιστον να τους διαπραγματευόμαστε ταχτικά μπας και βγάλουμε άκρη για το τι μπορούμε να γίνουμε. (Εδώ η θείλα).