SlangWiki
Register
Advertisement

Γνωμικό που λίγο πολύ λέει ότι όλα επιτρέπονται στον έρωτα και (όχι στον πόλεμο) αλλά στη μάσα, προκειμένου να απενοχοποιηθεί πλήρως ο κοιλιόδουλος και σεξόδουλος κλασικός μαλάκας Έλληνας. Διερωτάται κανείς αν δεν κάνει κρίση ο Θεός στα κατ' εξοχήν αμαρτήματα της γαστριμαργίας και της λαγνείας, τότε πού θα του μείνει να κάνει κρίση, μήπως ας πούμε στη φιλαργυρία ή στην υπερηφάνεια ή σε άλλα ασήμαντα αμαρτήματα; Όμως εδώ δεν ζούμε σε προτεσταντίες, ζούμε στην ηδονική Μεσόγειο, που είναι μεν θεοσεβούμενη, αλλά όχι εις βάρος του καλοζωϊσμού εξ ου και εξασφαλίζεται από το γνωμικό ένα παραθυράκι, ώστε ο Έλληνας να κάνει ό,τι του καυλώσει και αυτό να θεωρείται συγγνωστό/ αντιμετωπίζεται με συμπάθεια.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

"Θα πιούμε έπειτα ουζάκια στην πλατεία- εκεί θα βαρεθείς να σφίγγεις χέρια, να ακούς ύμνους για το έργο σου, πολλές κυρίες και δεσποινίδες θα σε φλερτάρουν απροκάλυπτα, άμα σου γυαλίσει καμιά, μη διστάσεις- στο φαΐ και στο γαμήσι ο Θεός δεν βάζει κρίση, n'est-ce pas?"

Χρήστος Χωμενίδης, Νεαρό Άσπρο Ελάφι, Αθήνα: εκδ. Πατάκη, 2016, σ.116.

Advertisement